പാടങ്ങൾ ......
അരികിലെത്തുന്നയർക്കന്റെചൂടിനാൽ
അഴകുവറ്റി കരിഞ്ഞനെൽപ്പാടത്ത്,
ഒച്ചയില്ലാതൊരു ഒച്ചിനെപ്പോലെ നൽ-
ക്കൊച്ചു കർഷകൻ പിച്ച നടക്കുന്നു.
വെൺമചോർന്ന വെറും രണ്ടുകൊറ്റികൾ
മണ്ണിലെന്തോ പരതി നടക്കുന്നു.
പച്ചമാവിലയറ്റു വീഴുന്നപോൽ
ഏകയാമൊരു കൊച്ചു പൈങ്കിളി.
മണ്ണിലൊട്ടുമിടമില്ലയെന്നപോൽ
ആ കരയും കടക്കുന്ന മണ്ണിര.
നീരു വറ്റിയടഞ്ഞ മടവതൻ
മേലെയെത്തി കണ്ണു ചിമ്മുന്ന മീനുകൾ.
രണ്ടു കാളകൾ ചത്തു നില്ക്കുന്നതോ
പൂട്ടിയിട്ട കലപ്പ തൻ തലപ്പത്ത്.
ഞാറുനട്ടു മുഴങ്ങുന്ന പാട്ടുകൾ
കൂട്ടിയിട്ടു കരിക്കുന്നു നാരികൾ.
വിത്തു നട്ടു മുളയ്ക്കാനൊരുമ്പെട്ട-
നാമ്പ് മണ്ണിൽ മയങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.
എന്നുമെത്തിക്കരയുന്ന കാക്കകൾ
അങ്ങു ദൂരെ മരക്കൊമ്പുകൾതേടുന്നു.
പണ്ടുനാമിറുത്തിട്ട ബാല്യങ്ങൾ
നൃത്തമാടാൻ കൊതിക്കുന്ന പാടങ്ങൾ
അന്ത്യമാകുന്നതെന്തിന്നു പാരിലെ
അന്തിമേഘചുവപ്പിന്റെ ചോട്ടിലും...?
